Hodi, hodi

Vrijdag 6 mei
Om 8 uur ging de wekker weer en om ½ g hoorden we; “hodi”, “hodi”. Ik was me net aan het douchen, ze kon dus nog niet binnen komen. Daarom zei ik: “ngoja”, toen we zo ver waren riep ik Anna binnen. Een hele mooie Tanzaniaanse vrouw. Ze komt het huis poetsen, hour housekeeper, ik weet niet of ik hier al wat over verteld heb, maar ze komt 3 keer per week en blijft de hele dag. Wat ze doet weet ik niet, maar het maakt me ook niet uit. Als de was maar gedaan wordt en de vloeren geveegd en het sanitair maar schoon is, dan ben ik al dol blij. Ze bedankte me, omdat ik een avond van te voren de was al in de week gezet heb. Ja zeg ik, dan gaat het wat gemakkelijker. oh santé, santé Alie, you are very nice. Ze had een zwarte muts op, wat ik hier wel vaker zie, waarom weet ik eigenlijk niet, daar kom ik nog wel achter. Wat ze voor een week krijgt? 5 € geloof ik. Het gemiddelde inkomen van een Tanzaniaan. Om 9 uur was ik op het werk en ben met het volgende antisera begonnen; het uittitreren van dit keer Vimentine, wat mesenchymale cellen aantoont. Al de stok oplossingen waren nog voorradig en ik kon zo beginnen. Jona was er nog niet, pech hebben dan, ik ga beginnen. Vandaag was ik erg moe en kon moeilijk Engelse woorden vinden. Ik wilde vertellen dat ik mooie kleden heb gekocht 5 maal vier meters, ze keken me aan met vragende ogen, “wat doe ik verkeerd”, dacht ik bij mezelf? Siep zei; ze gebruiken hier inches waarschijnlijk. Ook nog omrekenen, laat maar; “5 kleden” en ik heb ze over de bank gelegd, erg gezellig. Weer keken ze vreemd, bank is toch goed, ik zei: “3 stoelen tegen elkaar aan”, oh sofa ja dat kan.

Ik hoorde een groepje mensen zingen, ik vroeg wat dat was. Iemand is overleden en dan wordt er in de aula hiernaast gezongen. Oh dacht ik bij mezelf, dan was de versierde auto met bloemen bestemd voor de familie die de overledene op komt halen. Het schijnt hoe rijker de mensen hier zijn, hoe meer versiering en natuurlijk hoe mooier de auto. En net als bij ons worden de christenen na een week begraven en de moslim’s de volgende dag al.

De bepaling van vandaag was ook weer gelukt, volgende week CD 45 voor het aantonen van lymfomen en als controle coupe gebruiken we een appendicitis; dunne darm ontsteking, deze bevatten veel lymfocyten.

Goh zegt Siep, wat er nu bij me geweest is, een klein doktertje, die de topjes van de vingers mist, een te groot hoofd heeft en ogen die elk een kant opstaan. Hij vertelde iets over een patientje, het bleek dezelfde te zijn als begin van de week. hij kwam weer voor een punctie, maar dan uit het hoofd. Wat een tumor bleek te zijn. Siep heeft deze week 150 stukjes weefsel beoordeelt, terwijl het gemiddelde over het jaar berekent, 50 stukjes per week zijn. Hij heeft erg hard gewerkt dus.

Tussen de middag zijn we weer met dezelfde taxichauffeur vanaf het ziekenhuis naar restaurant Kilamanjaro geweest. Eindelijk kon ik weer naar het toilet, nee ik ben nog steeds niet op het toilet in het ziekenhuis geweest. Daarna hebben we gezocht naar een winkeltje, waar ze sim-kaartjes verkopen. Vandaag kon ik er niet tegen dat al de Tanzanianen wat van me moesten. Ik heb even netjes uitgelegd dat ik moe ben. Maar op de volgende hoek van de straat had je al weer andere Tanzanianen die wat wilden verkopen. Nee, nee zei Siep dit keer, maar dat was de man die simkaatjes op straat verkoopt. De winkel waar we naar zochten was gesloten, omdat aan het verbouwen zijn. Een kraampje waar allemaal mensen voorstonden, hoorde erbij. Aandacht luisterden we wat deze man zei, maar rechts van me voelde ik iemand wat te dicht tegen me aan staan. Automatisch keek ik die kant op, hij probeerde mijn tas open te maken. Hij had een plastic tas boven zijn handen, zodat omstanders niet kon zien wat hij deed. Vol verbazing keek ik naar hem en hij liep snel weg.

Wat boodschappen gehaald voor het weekend, de taxichauffeur weer gebeld of hij ons op kan halen. Nu lekker een paar dagen genieten.

Morgen om 9.00 uur worden we opgehaald door de buren en gaan we naar een plek waar ze allemaal kunst verkopen.

Ik voelde me niet zo lekker s’avonds, ik wilde naar de kinderen want ik miste ze gewoon. Een akelig gevoel, ook dacht ik nog even na over het voorval dat een Jonge Tanzaniaan bij mij in de tas probeerde te komen.
Wij proberen een beetje goed werk te doen hier in Tanzania, zitten ze ons ondertussen te beroven. Ik ben over dit voorval heen gewalst en heb het nog geen plek kunnen geven. Vaak denken we in zo’n geval, ach ja natuurlijk komt dit voor en als je geen geld hebt, probeer je ook van alles. Maar evengoed voelt dit niet goed natuurlijk en daar moest ik even goed bij stil staan, anders broeit er onderhuids iets.

Als het goed is heb ik nu wat foto’s op het net gezet. En kunnen jullie meegenieten van wat wij allemaal zien.

Zaterdagochtend 7 mei, zijn we dezelfde route gaan rijden als vorige week, naar de bakker, de supermarkt en naar de markt. Dat was weer heel gezellig. Ik wilde een mand kopen waar je al de groenten en fruit in kan doen. Want overal plastic zakjes voor vragen is niet echt milieu vriendelijk. Trouwens ik had nu een tas vol groenten en fruit; 8 tomaten, 4 paprika, 8 uien een aubergine 2 mango’s voor maar 4500 TSH. We liepen over de markt en iedereen had direct door dat ik een rieten mand zocht. Wel gemakkelijk voor ons dus, ik had er een en nu de prijs. 7000 TSH moest ik er voor betalen, Anne-Marijke zei:”je moet nu 4000 bieden en dan ga je naar elkaar toe. We kregen het voor de prijs van 5500 TSH. Ik was even vergeten hoe dit werkte. Want het is al zo goedkoop en dan wil je ook niet nog een keer gaan afdingen. Maar zegt Anne-Marijke: “als je hier woont”, dan ga je wel anders denken en doe je hetzelfde wat de Tanzanianen doen. Dat is ook weer een feit. Dat was lachen, of Siep kippen wilde kopen. Ze begrepen van ons dat we nog nooit geen kippen gezien hadden, ook omdat Siep er een foto van maakte, waar de verkoper een fooi voor kreeg. De mannen waren aan het lachen, geweldig. En als je wat gekocht hebt dan bedanken ze je heel erg. Na de koffie zagen we ertegenover kraampjes, rotzooi, waar je verf kan kopen. Het leek me wel leuk om pilaren, die goor wit zijn een roodbruine kleur te geven. Ik kon alleen maar 4 liter krijgen en dat is natuurlijk te veel. Voor de winkeltjes staan emmers met poeder verf erin. het zit er allemaal zo gezellig uit.

Goh dat is nu al de zoveelste albino die voorbij loopt, die zijn hier het leven niet veilig. Hun ledematen worden afgetrokken en daaraan worden magische krachten ontleent. Dat heeft vorig jaar overal in kranten gestaan, zelf in Nederland.

Nog een gruwelijk verhaal wat ik hoorde is, als twee auto’s tegen elkaar aan botsen en het is niet jou schuld, dan moet je maken dat je weg komt, want dan kan je leven wel kosten. En als een Tanzaniaan een dief betrapt, hetzelfde liedje, maken dat je wegkomt, ze kunnen zelfs worden gestenigd. Ik vroeg me af hoe dat hoe dit nu kon. Het schijnt dat de politie niets doet, vandaar dat de mensen zelf maar berechten. En wat die auto betreft, diegen die het ongeluk veroorzaakt heeft wil geen schuld, want dat gaat geld kosten. Hij of zij zorgt er dus voor dat deze om het leven wordt gebracht.

De kunstmarkt, waar allemaal kunstenaars bij elkaar zitten en hun kunst verkopen zit richting Dar es Salaam en dus ook richting Mt Kilimanjaro. Er is daar veel kunst te zien, o.a. Tingatinga schilderijen, je herkent het direct met stippen en safari beesten, met allerlei vrolijke kleuren. Ook was daar Makonde houtsnijwerk, ook wel ujamaa technieken genoemd en lijken op totempalen en stellen Makonde geesten voor.

Vanavond ga ik weer even wat Swahilli’s leren, want die 10 blz per dag, waar ik het in het begin over had, is niet gelukt en om aan te geven hoeveel stuks groeten en fruit je wil hebben is toch wel gemakkelijk.