Bezigheden op het Laboratorium

Ik zit te kluiven op een kippenbout Siep zit naast me en zegt: “het vlees is hier veel steviger dan in Nederland”.”Uhm” antwoord ik. Ik probeerde me niet te concentreren op het vlees, maakt Siep het helemaal realistisch. Het stond me daarom direct tegen en legde het bij Siep op het bord. Dit is de tweede keer dat we zelf vlees klaarmaken. Waarom het me zo tegen staat weet ik niet, misschien van al de loslopende kippen hier op de compound en eigenlijk overal, die voor de slacht bedoeld zijn. Onderweg naar Moshi zien we vanuit de taxi vaak grote lappen vlees hangen zo open en bloot in de zon, wat je ook weer zo aan treft op de markt met vliegen erop…….afschuwelijk. Geef mij maar pasta met groenten.
Als het goed is zit Joep nu in het vliegtuig en vliegt weer terug naar Nederland. Gisteravond hebben we als afscheid met z’n allen ergens gegeten. Zijn aanwezigheid hier hebben we zeer op prijs gesteld en we hebben er erg van genoten. We zullen zeker contact blijven houden in de toekomst, hebben we afgesproken. Daar verheug ik me nu al op.
De afgelopen 3 dagen heb ik niet zo veel beleefd. De routine matige immuno-histochemische kleuringen gedaan, waarbij Yona nog steeds op afstand naar zit te kijken. De coupes heeft hij wel gesneden, maar als controlecoupes heeft hij hetzelfde materiaal gebruikt, wat natuurlijk niet de bedoeling is. We hebben het daar nog even over gehad en ik hoop dat het nu duidelijk is. Ook hebben we nog elke dag een gesprek, maar helaas nadat ik het een paar keer aangegeven heb, zie ik nog steeds niets op papier staan. Omdat Yona nogal moeilijk deed over wie wat doet, dacht ik, ik maak een soort functie omschrijving van iedereen. Blijkt dat al aanwezig te zijn. Daarom is het ook handig om dingen op papier te zetten, om te checken of we elkaar goed begrepen hebben. Vandaag heb ik een mapje gekocht waar Yona de notulen in kan bewaren. Meer hints kunnen we hem niet geven.
Nadat we met Yona hebben afgesproken om te zorgen dat er weer cervixstrijkjes op de afdeling komen, vroeg Yona op dinsdagochtend vol enthousiasme: “zullen we nu naar de gynaecologie gaan”? Met z’n drieën zijn we na eerst gebeld te hebben, naar het hoofd van de Gynaecologie gegaan. De hal stond vol met vrouwen, het puilde uit tot rijen tot op de binnen plaats van het ziekenhuis.
Yona gaf aan een assistente door, dat we Dr. Mwasi wilden spreken en we konden nadat een patiënt van achter een gordijn te voorschijn kwam, door lopen. Achter het gordijn kwamen we in een ruimte van tweeënhalve meter bij tweeënhalf meter. Daar zaten twee gynaecologen die elk met een patiënt bezig kunnen zijn. Dr Mwasi was erg enthousiast en hij zal komende woensdag, de dag dat er o.a ook cervixstrijkjes afgenomen worden, beginnen. Het is toch niet te geloven een hal waarvan aan de linkerkant de patiënten staan en het personeel rondhuppelt en rechts 5 gordijnen hangen waarachter 10 patiënten een consult krijgen. Over privacy gesproken is dat ver te zoeken.

De kleuringen waren minder vel dan de vorige keren en we hebben afgesproken om de vimentine 1:100, cd 45 1:600 en ker 18/8 ook 1: 600 te verdunnen. Vrijdag zou Yona het alleen opnieuw doen, maar dat heeft hij niet gedaan. Waarom hij dat niet heeft gedaan? Misschien omdat hij heel graag de cervixstrijkjes wilde kleuren en bekijken. Maandag hoor ik de reden wel. We blijven nu nog veertien, kumina nne, dagen. Op papier heb ik nog even gezet wat ik nog allemaal wil gaan doen op de afdeling. George kwam afgelopen week ook nog even langs en komt volgende week met een paar studenten om naar de nieuwe kleuring te kijken. Ik begrijp er helemaal niets meer van. Yona is nog steeds niet met de studenten, waaraan ik les gegeven heb, langs geweest en nu komt George langs.
Waarom George ook op de afdeling was, een zoon van een vriend van hem is overleden, hij lag in het mortuarium hier tegenover op de pathologie.
Omdat ik vrijdag overdag niet veel te doen had, ben ik even met Siep gaan meekijken tijdens het uitsnijden. Prostaten, baarmoeders, maag biopten een stuk bot enz. Siep meet de lengte x breedte x hoogte en Silvirius schrijft alles op. Met een zaag word het bot doorgesneden, wat een uitgroei is van een knie van een jongen van 16 jaar. Met de vraagstelling of het een osteosarcoom is. Van het verdachte stukje van het weefsel snijdt Siep een stukje af en legt het in een cassette, waar Silirius een nummer op geschreven heeft. Silirius gooit de cassette met daarin het weefsel in een bakje en het overtollig weefsel plaatst hij onder hem op een plank. Al het weefsel gaat vervolgens in een histokinette waardoor al het water er uit gehaald en er paraffine in gediffundeerd kan worden om het vervolgens tot plakjes van 300mu gesneden kan worden en op een objectglaasje gelegd.

Omdat Anne-Marijke gevallen is en haar arm geblesseerde heeft, Ben moet werken, rijdt Siep met hun auto naar Moshi om de wekelijkse boodschappen te halen. Daar had Siep natuurlijk wel zin in en het ging hem ook heel goed af het links rijden. Vanavond zouden we naar een feest en muziek optredens van examen kandidaten bij de wateringhall, maar omdat ik de hele dag niet lekker ben hebben we afgebeld. Hoe dat zal aflopen ……………………?