Met Camilla; www.homeopathyforhealthinafrica.org

HOMOEOPATHY FOR HEALTH IN AFRIKA.
Camilla Sherr Tel: +255(0)683632218
email:camillasherr@gmail.com
www.dynamis.edu
www.homeopathyforhealthinafrica.org

Het is kwart voor tien en ik loop te ijsberen bij de gate van de compound. Camilla is er nog niet, voor de zekerheid, omdat ik mogelijk een verkeerde tijd heb begrepen, ben ik er om half tien al naar toegelopen en om kwart over negen heb ik even gekeken. Je kan nl., als je de achtertuin uit loopt de gate zien. Ze heeft de kinderen denk ik naar de International school gebracht, hier vlak bij en ze zal daarna mij wel ophalen. Het is tien uur nog geen Camilla, ik sms Siep om te vragen of hij Anne-Marijke wil sms’en voor Cammila’s telefoonnummer. Direct krijg ik bericht terug, Camilla heeft Anne-Marijke al bericht dat ze wat later komt. Ik stap achter in de auto, ze stond bij een verkeerde gate. Voorin zit iemand uit Israel die als volenteer en ook homeopath bij haar werkt. Het staat natuurlijk wel professioneel als je op je CV hebt staan; stage gelopen bij “de homeopath”: Jeremy Sherr en zijn echtgenote; Camilla Sherr. Ze praten met z’n tweeën over haar laatste week hier en over een Safari die ze wil bezoeken. Over verschrikkelijke hobbelige wegen komen we dan aan bij TREDO; Tanzania Rural Education and Development Organisation. Hier zitten kinderen, bijna allemaal met hiv positief, die verstoten zijn door ouders, of een van de ouder is overleden aan aids. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar er is geen vertaler begrijp ik en er zijn geen patiënten? Heel relaxed onder ga ik alles en wacht rustig af wat er komen gaat. Daar komt George, de vertaler en een leidster van het TREDO met een aantal kinderen. Ze gaan eerst op de weegschaal staan en noteren dit op een kaart. Het gewicht is ver beneden wat hoort bij de leeftijd. De klachten van de kinderen zijn o.a. hoesten van purulent sputum, huiduitslag, ringworm opgezwollen buikjes en natuurlijk malaria. Ze zijn verbazingwekkend stil, een kindje; Jozef pakt mijn hand en speelt er wat mee. Ik zet hem bij me op schoot en pak zijn voetjes en zie dat zijn nagels erg afwijkend zijn. Het lijkt wel of er sprake is van een schimmelinfectie. We praten erover en wat blijkt, het komt hier heel veel voor, het zijn beestjes die onder het stoffige zand zitten en als een speer onder de nagels tot in de huid torpederen. Daar leggen ze eitjes, met alle gevolgen van dien. De leidster verteld dat ze alles altijd uit de huid peutert. Zijn zusje die ook in de praktijk staat heeft hetzelfd. Als ik het goed begrepen heb liggen ze allemaal bij elkaar en naast elkaar te slapen zo ook de dieren waaronder een koe en een geit. De vertaler, George: “deze aandoening komt niet alleen voor onder de nagels”, maar ook onderaan de voeten. Het kan dan zo erg worden dat je niet meer kan lopen. Ik dacht bij mezelf, ik zie altijd een man op handen en voeten lopen in de stad Moshi, hij heeft er natuurlijk ook last van, want ik kon niet echt ontdekken of hij lepra of een verlamming had. Er wordt met de leiding afgesproken dat de voetjes van alle kinderen elke ochtend bij binnenkomst en bij vertrek worden gewassen. Het meisje heeft bovendien exophthalmus; uitpuilende ogen, droge mond en verdunde wenkbrauwen aan de buitenkant ervan, ik opperde een hyperthereoidie; verhoogde schildklier werking. Daartegen word een middel ingezet. Dan zien we een jongentje waarvan de moeder haar hele leven lang sexueel misbruikt is en AIDS opgelopen heeft. Haar man is overleden en ze woont nu bij een oom. Omdat deze oom niet voor haar zoontje wil zorgen, maar wel voor haar dochter, woont hij bij zijn grootouders en wordt daar verwaarloost omdat ze alcohol verslaafd zijn. Een erg trieste zaak. We zijn met z’n allen confused en weten even niet wat we moeten zeggen. Uiteindelijk komt Camille met een oplossing, ze gaat nl. zorgen dat zijn moeder in een daarvoor bestemd huis geplaatst word, zodat zowel haar zoontje, als haar dochter bij haar kunnen wonen.
Dit project wordt door Jeremy en Camilla bekostigd en ze zouden wel meer geld kunnen gebruiken en meer vrijwilligers die eventueel de kinderen les kan geven. Ik heb haar beloofd een en ander in Nederland daarvoor op te zetten, wat weet ik nog niet. Ik stap uit haar auto, terwijl Camilla haar kinderen weer ophaalt. Ja wat moet ik met haar afspreken, ik behandel mensen niet met homeopathische middelen, ik kan mijn kennis niet met het hare vergelijken. Hooguit kan ik kijken welke ziekten en wat voor een ellende er in dit land heerst en wil ik dat wel allemaal weten? Ik heb met Camilla afgesproken als ze wat inspirerend ’s heeft, ze me gaat bellen. Bijvoorbeeld, als de patiënten niet in staat zijn naar haar, of haar man te gaan, dat ze dan naar de patiënten toegaat. Ik loop vanaf de National school naar de compound en denk aan gisteren, aan onze kinderen die ik weer via skype heb gezien en gesproken. Wat ben ik gelukkig en blij dat ze het goed hebben en dat ik me geen zorgen hoef te maken over hen. Ze leven in weelde, zoals alle kinderen in Nederland. Kim, Moniek, Kevin en Rian waren gisteren alle vier weer zo relaxed en tevreden. Ik bemerkte geen strubbelingen meer onderling. Ze zijn erg zelfstandig. Wel probeerden ze ons weer op de kast te krijgen, waar Siep weer met beide benen intrapte. Zo moeder zo......

Dan denk ik hoe zal het zijn als ik weer in Limburg ben en er bij stilsta dat iedereen zo op zichzelf is. Dat de mensen daar zo weinig sociale interesse hebben, omdat iedereen het naar zijn of haar idee zo druk heeft met zichzelf de kilte en zelfbeklag niet meer realiserend hoe primitief en ziek je als mens kunt zijn. Daar zal ik moeite mee krijgen en dan kunnen ze nog veel van de Tanzanianen leren. Ze zijn hier warm, begroetingen zijn overweldigend. Ik zal hier zeker naar terug verlangen, omdat mensen hier werkelijk waarderen wat je doet. In Nederland hoor je alleen iets, als je het verkeerd gedaan hebt, zo negatief. Ik heb met meerdere mensen gesproken die hier al jaren wonen en als ze dan weer terugkeren naar hun eigen land hebben ze na een tijdje toch weer een enorme drang om weer terug te keren.

Siep is al weer thuis uit het ziekenhuis en heeft weer een berg werk verzet, Siep verteld: “Yona heeft zich zelf aangemeld voor een overleg”, het gaat nog steeds goed met onze afspraken. We zijn beiden moe, Siep vanwege het werk en …… ik mag het niet zeggen, maar ook omdat hij nog steeds een buikgriep heeft en ik van al de indrukken bij Camilla, de vrouw van……...

Jeremy Sherr heeft 29 jaar les gegeven en gepraktiseerd in homeopathie.
Hij is bekend in de hele wereld als een internationale docent, en is hoofd van de oudste post graduate opleiding in de wereld.
Jeremy heeft homeopathie gestudeerd in de VS, Europa, Canada, China, India, Japan, Rusland, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland en Australië.
Hij is auteur van verschillende boeken en heeft talrijke artikelen geschreven over homeopathie, hij heeft verschillende onderzoeksprogramma's verricht en ontwikkelde homeopathische software. Jeremy heeft jarenlange ervaring in het behandelen van hiv / aids.
Hij heeft een grote hoeveelheid aan studenten, zowel artsen als professionals, die geloven in de 'Homeopathie voor de gezondheid in Afrika' een project om samen met hem er voor te zorgen dat het een realiteit wordt.

De volgende dag…………met 2 kaarsjes aan, we hebben weer powercut, zitten we weer voor ons uit te staren en de indrukken van de afgelopen dag te verwerken. Ook bekijken we de stof die ik gekocht heb, bestemd voor onze keuken in Beringe, wat eigenlijk wel een beetje een bond geheel is.
Ik ben vanochtend maar gewoon bij Siep op de kamer gaan zitten in afwachting wat Yona voor mij in petto heeft. Daar heb je hem en : “zullen we eerst even rond de tafel om een en ander door te spreken”. Daarom ben ik hier antwoord Yona. Hij is nog steeds blij wat we van plan zijn en hij heeft het ook al doorgegeven aan de directeur; vragen of hij als hoofd van de pathologie kan worden benoemd, maar daar heeft hij nog geen antwoord op gekregen en de mensen van de pathologie heeft hij ook al gesproken. Wat hij precies tegen zijn collega’s gezegd heeft weet ik niet, maar wij kunnen niet alles besturen.
Yona kan ook cervix strijkjes beoordelen hoorden we tijdens het gesprek, daarom gaan we samen met hem naar de Gynaecologie om te vragen of de gynaecologen weer cervixstrijkjes kunnen maken voor de pathologie. Yona en ik hebben gekeken welke bepalingen ze op de histologie kunnen doen en ik maak daar een aanvraagformulier voor. De rest van de tijd ben ik met Veronique door het ziekenhuis gegaan en heb ik allemaal foto’s gemaakt. Op de traumalogie, intensive care, gynaecologie, waar ik pas geboren baby’s heb gezien. Helaas mocht ik daarvan geen foto’s knippen. Daarom heb ik daarna maar niet meer om toestemming gevraagd. De was die buiten hangt is van patiënten, die met de hand gewassen worden. ook heb ik nog een paar foto’s gemaakt van de toiletten op de pathologie.

‘s Middags ben ik met Anne-Marijke naar Kilobironi gegaan een dorpje vlakbij Moshi, waar verder geen blanke mensen te bekennen zijn. Anne-Marijke moet stoffen kopen voor de mesenga vrouwen en ik ben natuurlijk ook wel erg nieuwsgierig wat ze daar allemaal aan stof te koop hebben. Daarom ben ik met haar meegegaan en…………